Ah ömrümün acıyan yanı 
Yüreğimin dinmeyen sancısı
Hangi tabip iyileştirir ki
Hangi merhem şifa olurki 
onulmaz sevdanın  açtığı yaralara 
Çaresizim sensizim
Yorgunum bitkinim
Sensiz  bir hiçim
Kızıyorum kendime 
Kendimle kavga ediyorum  şu an 

Kaçıncı kez gezindiğim sokaklarda 
Adımlarımı sayarken
Ayak izlerini arayışım
Üstünde oturduğumuz 
O eski püskü bank
Çınarın yanındaki simitçi 
Yem verdiğimiz kuşlar 
Beraber besledigimiz 
Sokak hayvanları 
Seni hatırlatan ne varsa
Hepsi benimle birlikte yürüyüşte 

Kaçıncı kez ismini rüzgara 
Fısıldıyorum sessizce
Belki sana getirir diye 
Bizim şarkımız çalıyor yine
Kaçıncı kez aynı şarkıda
Sesini duyar gibi oluyorum 
Ezgiye tutunup sana varamayışım
Dilimde yarım kalan bir keşkeyle
Suskunluğa gömülüyorum

Kaçıncı kez aynı saatte aynı yerde
Gökyüzüne bakarak seni düşleyip
Bir yıldız kayarken dilek tutamıyorum 
Çünkü sen
Çoktan başka bir gökyüzüne karıştın

Kaçıncı kez aynı duaya sarıldım
Adını anarken titreyen
Bir nefesle göğe değil
Sana ulaşsın diye
Yüreğiminden sızan kelimelerle

Kaçıncı kez aynı aynada
Gözlerime bakamadım
Çünkü senin yokluğun
Beni başka birisine cevirdi
Tanımadığım,sevemediğim
Bir ben bıraktı geriye

Kaçıncı kez aynı rüyada
Elini tutmak isterken uyandım
Avuçlarımda soğuk bir boşluk
Ve gecenin suskunluğu kaldı
Beni yalnızlığa iten

Kaçıncı kez aynı şiiri sana yazdım
Ama senin sesinle okunmadı hiç
Çünkü sen bu dizelerin
En sessiz en eksik hecesi oldun
Bu ümitsiz aşkın

Kaçıncı kez bir sabaha
Uyanmadan geçti gecem
Çünkü artık sabahlar
Seni getirmiyor bana
Güneş bile senin yokluğunda
Soğuk doğuyor sönük kalıyor

Kaçıncı kez bir adım atmadan
Durdum hayatın eşiğinde
Çünkü yürünecek yol kalmadı
Seninle bitmişti tüm yollar
Ve tüm sokaklar bana çıkmaz

Kaçıncı kez bir kelimeye tutunmadan
Sustum sustum sustum
Çünkü konuşmak
Sana ulaştırmıyor artık
sessizlik daha az acıtıyor canımı
Ve bir mezar gibi taşıyorum içimde seni
çünkü sen artık sadece
ölümle eşdeğer bir hatırasın

Paşaoğlu

13 Eylül 2025