Varsın yansın yürek, kavrulsun közde
Hâr olmasa ne yazardı kalemler...
Hüzüne yaş gerek, gönülde...gözde
Zâr olmasa ne yazardı kalemler...

Gâh ceylan bakışlı, gâh çeşm-i siyah
Aklı baştan alır döndürür semah
Verem etse dahi çekilen her âh
Yâr olmasa ne yazardı kalemler...

Düşmüşse hayale Şirin’î sîma
Şairin ufkuna dar gelir sema
Mecnun "Leylâ" deyip çok yanar ama
Nâr olmasa ne yazardı kalemler...

Vuslat kalemini kırmışsa kader
Sürgündür ederi; her aşık öder
Aşk güzergâhında tarifsiz keder
Var olmasa ne yazardı kalemler...

Gönül bu! Düşünce aşk denen ağa
Bülbül beste yapar gam kokan bağa
Ferhat dayansa da kazmayla dağa
Bar olmasa ne yazardı kalemler...

Dem aldıkça elem, arttıkça efkâr
Teselli abestir, sitem dile kâr
Kimi, edebinden etmez aşikâr
Ar olmasa ne yazardı kalemler...

İlham sendelese verse de ara
Visale ermeden sönmez bu çıra
Ağustos ayında fırtına, bora
Kar olmasa ne yazardı kalemler...

Değmeyin kadere; elzemse ezsin
Aşığın bedbahtı bahtından bezsin
Velev ki urganı boynunda gezsin
Dâr olmasa ne yazardı kalemler...

Mecit Aktürk