Herkes öldürür sevdiğini gitmelerinde,
Ben öldüremedim.
İlk kazmayı vurdum seher vakti,
Dokuz tahtaya seremesem de seni,
İçimde kırık dökük kalsan da,
Sana çıkan bir yol bulamasam da,
Varsın bende biriksin,
Gidişinden kalan sızılar,
Dönmeyişlerinden iz kalsın.

Biliyorum ki yaşamak,
Yaşadıklarından yaşlanmaktır.
Yağmur, gökyüzünden parça parça düşerken,
Gözlerimin çağıltısında yarılıyor yanaklarım.

Bende senin adın gizli kalacak,
Biriktirdiğim bütün isyanlar,
Sana yönelse de,
Tutup susturacağım.
Anılarımızı örterek saklayacağım,
Dilimin barutu hiç ateş almayacak.

Toprak yumuşak olsa da,
Kazmayacağım.
Herkes öldürmüş olsa da,
Ben seni içimde yaşatacağım.

Sensizliğin koridorlarında yürürken,
Gölgeler peşimden sessizce akacak,
Belki adını anmayacağım sesli,
Ama her adımda seni taşıyacağım.