Göz pınarlarımda nöbet tutuyor
Akacak gözyaşlarım.
Korkutuyordu beni her zaman
Gök gürlemesi
Ürperirdi sol yanım,
Hemen titrerdim.
Sen şimdi hangi zamansın,
Hangi anımsın?
Artık kocaman bir yalansın.

Sana gelirken ayaklarım ışıldardı
Karanlıklarda.
Yaşamak kolaydı aslında,
Zor olan yaşlanmaktı.

Nehirler taşkınlaşıyor seni andıkça,
Gözyaşım yağmura karıştıkça
Coşkunlaşıyor.

Sen, yaratılmışlığımın
En büyük imtihanıydın.
Yağmur hep seni hatırlatıyor,
Yanında gözyaşımı damlatıyor.

Kapanıyor filmin perdesi,
Sessizce kapanıyor.
"The End" yazmıyor sonunda,
Yerliydi, yanımdaydı bir zaman.
Bitti...
"SON" diyordu.
Eli, ayağı çekilip
Gözyaşımı sel gibi dökene kadar.

Şimdi bir rüzgâr eser eski sokaklardan,
Yüreğim savrulur adını anarken.
Kapanmış bir defter gibi hatıralardan,
Kendimi kaybederim sessizce ağlarken.

Bir yağmur damlası olur düşerim,
Issız kaldırımlarda yankılanırken.
Bir avuç hüzün olur, savrulurum,
Adını içimde bin kere söylerim.