Aynı Aynalar

Zaman döner, suret değişir,
Yüz bin yıldır aynı çığlık, aynı seher.
Firavunlar tahtta, halk yine yitik,
Bir elinde çan, ötekinde ezan
Ses değişir, cellât değişmez.

Saraylar yıkıldı, yazılar değişti,
Bir tablette tanrıydı, duvarda afiş.
Tarih; kazananın kaleminde,
Aşıkların kalbinden silindi kimlik.
Kimi sustu giyotine, kimi konuştu sürgüne.

İsyan et ey dost, zulmü yönetene.
Küller içinde hâlâ bekler ilk direniş,
Gövdemiz yansa da göğe kalkar bakış.
Toprağa değil, tarihe düşer izimiz,
Bir mezar taşı bile yazmaz denizimizi.

Şimdi gök aynı, yıldızlar başka,
İnanç aynı, ama secde başka.
Kandırılmış umutlar dökülür dilden,
Kutsal sandıklarımız kaldı mı elde?
Yaratılmış, kendini yaratıcı sanırken.

Altınla örtülür tahtlar,
Üzerinde oturan hep çıplaklar.
Kimi Apollon’un ışığında yanar,
Kimi Tanrı’nın adını taşır, ama ruhsuz.
Etraflarını kuşatır inanan ahmaklar.

Aynı kehaneti fısıldar kahinler,
Yeniçağın ekranlarında büyür mitler.
Truva’nın kapısı artık dijital,
Ama hâlâ atla girer hilekâr.
Çağlar değişsede anlamda aynı aynalar.