13
Yorum
29
Beğeni
5,0
Puan
933
Okunma

Ölümü hiç mi hiç yakıştıramamıştım. Yıllarca içimi acıtan bir yara olarak taşıdır taşıyorum. Çocuktu henüz küçücüktü elleri. Gülerdi , güldüğünde baharı getirirdi yüreğine dünyanın.
Şiirimi, zamansız kaybettiğimiz nice nice baharlarla, o küçücük yürekleriyle sevgiyle açan çiçekler gibi solan bütün yavrularımıza ithaf ettim.
kar beyazı örtüsünü örtmüş üzerine
gözyaşları
vakitsiz açarmış çiçekleri baharın
solgun renklerine aldırmadan
martıların çığlıklarına aldırmazmış kayalıklar
yosun tutmuş gözlerine yakışmazmış
ölümün sessizliği çocukların
üşüyen ellerimi verebilseydim eğer
ısıtırdı eminim çocuk yüreğiyle
ne yazık,
deniz küstü halimize
susan gözlerinde kayboldu esintisi rüzgarların
kar beyazı örtüsünü örtmüş üzerine
gözyaşları
şimdi gülüşleri kaldı geriye
kırık birkaç bahardan gelincik çiçekleri
kokusu ellerinde …
5.0
100% (17)