ŞEHİR SIZISI

Şehir sancı çekiyor insanlar içinde,
Yıkılmış virane, yıkıntı zeminde.
Üç beş kiremit kaldırsan nafile,
Can çekişiyor bedenler enkaz altında.

Fırsat tellalları köşe başında,
Devriye misali nöbet tutmakta.
Birkaç battaniye kapma derdinde,
Nefsini heba etmişler zillet peşinde.

Birkaç ses duymak için anonslar,
"Duyan var mı sesimizi?" bağırtısında.
Titriyor kaldırımdaki çocuklar,
Tırmalıyor kulağı anne iniltisinde.

Haber almak zor, hatlar kapalı,
İletişim sanki duman izinde.
Yangın, yıkım, patlama virane biçimde,
Yaşayanlar canhıraş yaşam derdinde.

Yıkıntılar üstünde umut aramakta,
Bir çift el, bir nefes soluklamakta.
Küller içinden doğar mı bilmem,
Yeniden bir şehir, yeniden bir insanlıkta.

Bir çığlık yankı bulur gece yarısında,
Taşlar ağlar ayazın ıssız anında.
Bir türkü yükselir küllerin arasında,
Umut sarar şehri sessiz ağrısında.