KARABAĞ

Seni yaraladılar Karabağ’ım,
Bağrından söküp ele koydular.
Gün aşırıp hara saldılar,
Toprağına geçen yol koymadılar.
Kim kapattı aramızdaki perdeleri?

Tepeden tırnağa sen mendesen,
Karabağ sensiz (Karabağlıyam).
Düşmanının nefesi, üstünde taşa,
Sen orada biraz daha tek yaşa.
Mutlaka bu millet şahlanıp,
Gelip geçecek senin başa.

Duaların ardında seni bekleyenler,
Senin uğrunda can verenler.
Bu vatandaki analardan doğarlar,
İkbalin korku salıyor düşmana,
Çepeçevre çit örmüş senin etrafına.

Düşmüş ininde, saklı kalmışsın,
Ağlayıp haykırıyor, bağırıyorsun.
Haykırdıkça bağırt bu milleti,
KARABAĞ!
Seni özgürlüğüne çağırt bu milleti,
KARABAĞ!

Gözlerimizde umut, yüreğimizde sevda,
Karabağ, seninle atar her bir nabızda.
Zincirler kırılsın, hürriyetle dolsun dağlar,
Türk’ün bayrağı dalgalansın Karabağ’da.