1
Yorum
9
Beğeni
4,3
Puan
542
Okunma
Aile ağaçtır, dalları yuva.
Evlatlar,
O dallara konmuş kuşlardır.
Vakti geldiğinde uçup gidecek olan..!
Hüzünlü bir gururdur.
Sonunda ağaca kalan.
Ve buruk bir yalnızlıktır.
Dalları arasına dolan.
Kuşlar gitiği yerlerde baharlar yeşertirken,
Ağaç mı yoksa ömrü müdür solan ?
Hakikat şu ki
Ağaç da yalan,
Kuşlar da yalan !
Trenin kalkıncaya kadar,
Bu istasyonda
Sen de oyalan !
(Onuncuköylü)
5.0
83% (5)
1.0
17% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz