Yanından geçmediğim, her halt şimdi bende var.
Hiç tereddüt etmeden, batağa ittin beni.
Uçsuz bucaksız denen dünya sanki dört duvar.
Sen neymişsin be kadın, yerle bir ettin beni.

Yediğim boğazımdan geçmiyor, takılıyor.
Yanıma yaklaşan yok, karşıdan bakılıyor.
Ruhum bir cadı gibi, ateşte yakılıyor.
Sen neymişsin be kadın, yerle bir ettin beni.

Hiç bir eş-dost evine, adım atamıyorum.
Hayatıma yeni bir kişi katamıyorum.
Uyumak ne kelime, artık yatamıyorum.
Sen neymişsin be kadın, yerle bir ettin beni.

Baktığım her boşluğa, hayalin otağ kurmuş.
Ayın şavkına bile, senin cemalin vurmuş.
Zaman geçmek bilmiyor, sanki saatler durmuş.
Sen neymişsin be kadın, yerle bir ettin beni.

Şimşek gibi bir anda çaktın ateşler saçtın.
Yaklaşmak istedikçe, sen hep arayı açtın.
Firar ettin gönlümden,, çok uzaklara kaçtın.
Sen neymişsin be kadın, yerle bir ettin beni.
(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)