Ömrüm fedakârlıkla geçti sona yaklaştı.
Feda eden ben oldum, kârlı taraf karşısı.
Saç sakalda tek siyah bile yok hep aklaştı.
Eskidim, yerim artık, "Bitpazarı" çarşısı.

İlk maaşımı bile çeyize feda ettim.
Benden beklenenleri, gönüllü eda ettim.
Yüksünmedim asla hiç, ne ses ne seda ettim.
Eskidim, yerim artık, "Bitpazarı" çarşısı.

Rahat etsin istedim, himaye ettiklerim.
Ayağa kalkmalıydı, elinden tuttuklarım.
Zaten hatırlatıldı, varsa unuttuklarım.
"Eskidim, yerim artık, "Bitpazarı" çarşısı.

Gençliğim yaşanmadan, aradan çıkıverdi.
Hayat ne derdi varsa, başıma yıkıverdi.
Bir kıvılcım bir anda, harmanı yakıverdi.
Eskidim, yerim artık, "Bitpazarı" çarşısı.

Reklamları izleyen, imrenerek baktı hep
Gören yokki gözyaşım, yüreğime aktı hep
Felek benim bağıma, ayrık otu ekti hep.
Eskidim, yerim artık, "Bitpazarı" çarşısı.

Söylediğim kabahat, yazdıklarım suç oldu.
Ayak suya ermedi, anlaması güç oldu.
Akıl başa gelse de vakit biraz geç oldu.
Eskidim, yerim artık, "Bitpazarı" çarşısı.

(Onuncuköylü İsmail SIKICIKOĞLU)