0
Yorum
8
Beğeni
4,2
Puan
659
Okunma
aynayı organizmalara benzeterek düşlüyordum
çatlayan yerlerini çorağa benzeten birinden ayrılan
ürkütücü nüanslarım vardı
bilmezlikten gelmeye dönüşseydi bilinmezliklerim
sustum
yaşamın dışına çıkana kadar yürüdüm
gözlerimi hiç göremedim başka gözlerin çekirdeklerinde
bakmadım kimsenin gözüne
uzakta bir karanlık vardı
düş gibi başlıyordu doğrulduğu yerden
ve ben anasız
ve ben babasız
iç sesi ahraz ve hisleri kapalı
karanlığa giden şeylerin sürtündüğü boşluğu dinledim
seslerin yanışını
bi sevgilim olsaydı
karanlığım, hypatiam
5.0
80% (4)
1.0
20% (1)
