karlar artık saydam kışlıklar
bozkır gotiğiyle bakan ve üşümeyen pencerelerden anlaşıldı
fosil zamanlarının ısıttığı günlerde yaşamak
firkat türlerinin modernite ile getirdiği yanılgı
ve soğuk olmayan her şey
kışın açıkta bıraktığı çıplaklıkta
başkalarının bedenleriyle ısınanlardan daha azizdi
donan toprak
ayaklarıma dolanan balçığı evden kovan geçmişten kaçıp
karanlıklarda oynayan gizemin içliliğine
kendi olabildiğinde değdirdiğim öpüşlerin zamanda izi yok
olmasın da


yollar kapanmadı
tanrının köşeleriyle ağaran ve tellerin donduğu eski düzlemlerde
psikozlu yağmurların hükümsüzlüğü
mazgal kırık ve paslı olmalı
su bulanık

kan donmuyor artık
mitler ve yaralar ve onların ekolsüzlüğü

sırrını sevişerek çözemeyen aşıkların bir daha eskisi gibi olmayan yazgısını
ve ölümün
birdenbire çöken kırağındaki ürpertiyi
bir de sabahın beyazla gelen saldırısını

kalsın böyle, hasır bıçakların çeliğe döndüğü gün gelimiyle