Fabrika kokularında boğuyoruz çocukları,
Pis bir mürekkeple günlüğümüzü yazarken
Zulmün kambur zadeleri.
Oturup bir dindarın buruk kanında
Uzayan tırnaklarımızı kesiyoruz.

Bir demet selvi gölgesi koymuşuz başucumuza
İtiraf etmeliyim,
Zemheride dirilen
Kuş sürülerine sığınak yüreğim.
Ah kanımızın aynasına düşen gençliğimiz.

Beyaz bir hüzün kararır şimdi,
Yüzümüzün günahında.
İhtimal ki bu gece,
Suya inen ceylanlar vurulur şiirimde.
Oysa ben böyle martıların,
Tünediği sakallarımdan,
Müstesna bir nemrut sürerim pervasızlığıma.
Uyumak mesleğini öğrendiğim,
Engizisyon çağında,
Kumrulara saplıyorum köle silahlarını,
Otobüs camlarından,

Ağzımızın kıvrımlarında
Yosun bağlamış canavarlar.
Oysa ne güzel sevmiştik,
Gözlerimizden uzaklaştırılan baharları.
Acemi bir sevince yüklerken,
Siyah beyaz fotoğraflarını mazinin,
Ana dili kıymık batan güneşmiş,
Ölümü erteleyen sancıların.

Gece künyemize defolu bir sürgün hazırlar,
Aynalar bir kemancının esaretini saklar yüreğimde,
Ucuz pazarlara sürülürken uçurumlar kirletilmiş düşlerden,
Kaburgamız üstünde kırılır hırçın bir İstanbul akşamı.
Kimsecikler görmez bereketli ölümlerini cellâdın.

Bulutlardan kabir düşer muhtelif nemrutlara
Bir dervişin duası var, güller açar Kerbela’da
Militanlık payidar mıdır?
Kıyamete kadar tuttuğum aşk.
İnerken göklerden
Hıra yalnızlığını kuşanmış zamanlara.
Siyah bacaların üstünde konaklar ebabil.
İnsanın vitrininden uzaklaştırmak için firavunları.