Artık
Zemheri soğuklarına
Düşsün yalnızlıklar,
Mavi kırıkları
Yapıştırma vaktidir martılara
Gece geç gelsin
Gün düşsün soframıza,
Zemzem sularından.
Gezgin ayaklarımı çektim,
Tüccar tipli tabutlardan

Hüzün büyük serüvenlerde
Bir masal.

Uykusu kaçmış çocuklara,
Anlattığımız.

Şimdi çağ atladık yırtık çarıklarımızla,
Göçebe çadırlar kurduk âdemin gurbetine,
Yastığımız mahşer, yorganımız toprak
Nil’e gidiyorum, koynumda hıra
Büyük aşklarla boğulmaya gidiyorum.
İsa nefesinde biten çarmıhları silmeye.

Biz aynı takvimden düşmedik mi sılaya.
Her gün batımında sığınmadık mı bir istiridye kabuğuna
Sabahın üniformasızlığını giyerken üstümüze
Eğri çizgileri ütülenmiş gün gözlerimin renginde.
Bazen bir tutsaktır hüzün,
Hurdaya çıkmış kadar zavallı tebessüm,
Zemheriden tadilat genç gülüşlere

Oysa ben
Yeryüzünün bütün kamburlarını
Düzeltmeye geldim
Pervasız bir mahşere ilikleyip gövdemi.
Esrarlı topuklarıyla gölgemi takip ederken eylül,
Ötelerin örtüsünü açıyorum,
Mavi yüzlü çocukların çıplak ayaklarıyla
Dokunduğum yer kıyamet,
Oturduğum yer ateş.
Geç geçebilirsen eşkıya yangınlarından.
Sükûta makber, isyana gece.
Musa’nın yardığı denizdeyiz
Peşimizde zemheri.
Haydi,
Ziyaretçin var göklerde asılı Şehrayin
Göm hubeyli gözyaşı çukuruna.
Kahramanlık burçlarına zıpkınla şiirlerini şair.

Yırtıcı kuşlar çarpar yüzüme her sabah
Gecenin sırları dökülür teneşir tahtasına
Her sabah aynaya baktığımda uysal bir adam görürüm
Ayaklarını batırmış ömrün son durağına.

Bulutlara karışır kanım,
Uğultulu bir kalabalık
Yıkar alnıma fısıltılarını
Bütün maceram istimlâk etmek karanlıkları.