Nerden toplasan gökyüzünde mavilik yoktu
Eski sevda türkülerinden düşmüştü zaman
Yere düşen sessizlik de adı yoktu kemancının,
Mızrap farklı olmuş, tel farklı,
Ahşap yapılarda kaybolup gitmişti
Onca anıları da götürmeyi ihmal etmemişti

Beton yığınları dolmuş kentlere,
Kahır dolu insanlar kuşatmış caddeleri,
Başını kaldırıp ta gökyüzüne bakmayı
Ve unutmuşlar sevinçlerini paylaşmayı,

Oturup ağladım mavi aşkların tebdili mekânında,
Bahar cımbızlanmış,
Yaz kaçıp gitmiş uğramadan yakınlarımıza
Gurbeti yaşamada usta olmuşuz
Her zemheride bir ölü düşer olmuş düşlerimize,
Düşlerim ürperir olmuş
Gözlerime limon çekirdeği ekerken

Nazım dilinde öğreniyoruz konuşmayı yeniden,
Sinsice dökülüyor yakamda aç kurtlar,
Gafillere doğum günü tüylerini döküyor güvercinler,
Saçlarımın üstünde çamaşır yıkayan kızlar,
Umutlarımı iplere asıyorlar ucuz mandallarla,
Göğsüme saplanan asiliğin son provakasında
Sorma bu kurtuluş harbi nerde başlar nerde biter,

Bulutlar göçebeliği anlatıyordu
Öfkeyle kusup yıldırımlarını yeryüzüne,
Cüzzamlı bir yalnızlık düşüyordu,
İnsanın son diyarı gurbetine
Irmağın akışını özledim, suların yukarı çekilişini
Beni ikinci kez doğurmaz gökyüzü sabahlara,
Kına yakmış yüzlerine çocukların kuzey rüzgârları,
Mavi bir balina soluklanırken önünde kapımın
Sabah yağmurları kuşlar toplar duvar diplerine,
Nerden toplasan gökyüzünde MAVİLİK YOK

Lütfi Kireçci