Denize kavuşmadan yorgun düşen ırmağım,
Gözden düşen yaş gibi sessizce akıyorum.
Zirveleri dumanlı, yol vermeyen bir dağım,
Gece gündüz demeden, hasretle bakıyorum.

Güneş battı ufuktan, isli lambalar yandı,
Herkes uykuya daldı, dertlerim de uyandı,
Bıçak derine daldı, kemiğe de dayandı,
Yorulan gözlerimi tavana dikiyorum.

Rüzgâr gibi her gece penceremi yoklayan,
Bahçemdeki gülleri el vurmadan koklayan,
Gönlündeki sevgiyi bir sır gibi saklayan,
Bir yârin özlemini her zaman çekiyorum.

Gurbet ele gidenler kolay, kolay gelmiyor,
İçimdeki yangını ne yapsam da bilmiyor,
Âşıkların yüzleri çoğu zaman gülmüyor.
Serin esen rüzgara içimi döküyorum.

Kederin kıskacında kurtaramam yakamı,
Çokta acı oluyor yılların intikamı,
Hiç gönlüme girmedi şu dünyanın makamı,
Nefsim arzuladıkça, hep kulak tıkıyorum.

Kimi zaman hüzünlü, kimi zamanda dargın,
Şu ıssız sokaklarda yürürüm yorgun argın,
Ne kimseye küskünüm, ne de birine kırgın,
İçimdeki efkârı, nârımla yakıyorum.


Sabri Koca

teşekkürlerimle.......

Gurbet cana zülmeder vuslata çarpar gönül
Baharım kışa döner ötmez bağımda bülbül
Bulutlar kara bağlar gözlerimden akar sel
Ne olursun sevgili gitme biraz daha kal............. Kardelen-1