Gidiyorum çok uzaklara sen yoksun, yüreğim gidiyor.
Bir şehir ki orası, denizleri hep mavi
Martıları mutlulukla uçar, hüzün yok orada
Limanlarında mutlu insanlar sıra sıra...
Mutluluk trenleri geçer istasyonlarından.

Ne zaman bir gülse gözlerim yavaştan
Her şey biter o an da ağlamak gelir içimden.
Sen yoksun ; mavi denizlerim olsun ne çıkar
Bir başka içimdeki acılar, bir başka şimdi yaşlarım
Neyim kaldı artık sana verecek... acılar öyle derin.
Tutar mı ki bu yaslı elleri ellerin ?

Benim limanlarımda karanlıklar basınca
Ağlar anılarım bir bir martı kanatlarında.
Nerede şimdi içime sığmayan sevinçlerim
Yitik özgürlüklerim , yitirmişim sensizliklerde.
Böyle miydi yaşam savaşım benim eskiden
İçime sığmayan arzularım hani nerede.

Bir gelsen uzaklardan, dinlesen kalbimdeki feryadı
Teselliler kar etmeyen halimi, teselli et tatlı sözünle.
Bir kadeh zehir sun sen ellerinle bana
Başka ellerden bal - pekmez olsa istemem
Keder taşan gözlerim, senle bulur mutluluk yaşını...
Ne zaman gülsem , ağlamak gelir içimden.

Bu sana kaçıncı kez direniş, bekleyiş !
İçimin mevsimleri bir tek Sonbahar.
Korkulu geçiyor zamanlarım ; ne gün ne ay doğuyor
Güneşi bekliyor sabahlarım; Allah’ım doğacak biliyorum
Her acıya direnmekle geçti ömrüm, yenilmedim
Zorladım şans kapılarını, hiç yılmadan
Güleceğim şansıma aldansın diye...
Kıracağım kapısını demirden de olsa.

Aygün Deniz 27.12.2020