Zaten insanı insan yapan mazi ve hal yekununu idrak...
Ama nadide ve tümüyle nadir...
Nedir bu ayniyetin içinde bizi peşinden götüren söz?
Varlık inledi duydum bir daha unutmamacasına baştan ayağa hüzündü...
Kelimeler ve ne yazık ki kifayetsiz...
Çok saygımla.



deniz_tayanç tarafından 12/26/2020 3:54:56 PM zamanında düzenlenmiştir.

Ben bu şiire güzel demiyeceğim.

Çünkü kelimeler,
zerafet toprağında yoğrulmuş,
İtina suyunda yıkanmış,
Yürek ateşinde pişirilmiş, hoş havasında kıvamını almış.

Çünkü duygular,
ince ince dokunmuş bir kilim
Kuyumcu titizliğinde işlenmiş bir ziynet gibi
Kadrajında gözün
muhteşem bir ışık
muhteşem bir görsellik sunuyor.

Neresi orası?

"toprağın kabaran benzinde
bir türküydü
ağır ağır bulutlarla
odalara inen" diye başlayan girizgah bölümü ve akabinde gelen diğer dizeler.

Öylesi nârin
Öylesi hasbi
Öylesi içten

ve evvel zaman çocukluğu
aklıma dur diyemediğim tek yer orası.Gittim geldim yine gittim hep gideceğim.Çünkü zaman bir ceset gibi soğuk.Zaman sıradanlıktan uzak,sinsi ve madensi.
Hasılı zaman monoton.
...

Demiyeceğim demiştim ama
İçime söz geçiremedim.
Güzeldi.
:)
Kocaman tebriklerimle








-Ramazan Boran tarafından 12/26/2020 3:08:16 PM zamanında düzenlenmiştir.

Yitik bir unutuş gibiydi şiir.Hep hatırlamak üzerine kurulu...Ne kadar hüzünlüyse,özlem doluysa,o kadar da umut vardı...Su,ateş,toprak hepsi vardı şiirinizde...
Ne güzeldir şu dizeler ve geçen zamanı inkâr çabası...Nasıl da insanca ...

"avucumda su
dilimde ihtiyar yalnızlığın yaralı kuş’u"

Hüzünlenmemek,duygulanmamak mümkün değil...içinizin burkulmamasının imkânı yoktu.....Çokça şiirdi ve içime dokundu...Sonsuzluk bir ansa eğer an'larca,anılarca teşekkür ediyor,tebriklerimi sunuyorum size...Sevgimle...