8
Yorum
29
Beğeni
5,0
Puan
520
Okunma
Yağmur ağlayabilmeli bir bahçenin kış çiçeğine..
zihin isli lambanın ay alevini
gecenin sesiyle ellerime titrer
güneşi yontar yalnızlığın sert adımları
hoyrat gülüşlerimde bir delilik ki
nereye çevirsem başımı
iner karanlığın kalbi
Sarı kelimeler sessizliğe pencere açtığında
gölgesinde zeytin gözlü çocuklar
sallar da sallar kırık kuş’ları
hemen nasıl anlatırım seni
gözlerim olgunlaşmamış rüzgar’ın
garip sızısı
önce
yıldızlar dökülsün
güller yansın dağ başlarında
uykuya dalan şehirler seyretsin kızıllığı
ah bu havalar
ah çakal bütün kaldırımlar
ölü insanların siyahıyla içimin dansına ayak
gün olur
olacaktır da elbet herşeyin peşi sıra
gürültüyle doğacak toprak
göğe bakalım
düzeltirken kelimeleri
büyüsün
yağmurun elleriyle tüllere
sarılı başaklar
...
5.0
100% (13)