2
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
625
Okunma
Bir ritüeldi yaşamı
İç hesaplaşmaları içinde
Ömrünü sığdırdığı şapkasını
Ansızın düşürdü tüm yüzlerden
Duvarlardan öteye geçmedi soluğu
Yalpaladı
Mutsuzluğun esmer gülüşünde
İçindeki sessiz çığlığı gizledi
Eti için vuruldu serçe
Tenha sokaklarda kanadı kırık
Tutuştu yüreği, alevlendi
Yitik bir aşkın yaman çığlığında
Kurumuş çınar yapraklarına yazdı
Ömrünü sığdırdığı şapkasını
Solgun yüzü
Sararmıştı
Bedeni;
Bir kafese hapsedilmiş
Göğsünde bir yılan ıslığı
Kulaklarında;
Yağmurun cama vuran ezgisi
Eridi,
Mazgallardan akıp gitti...