Hangi rengin duasıyım?
Hangi yalnızlığın vebali idi düşmeyen yakamdan?
Sözcükler cumhuriyeti
Dalgalanan bayrak elbet yüreğin en asil rengi.
Bazen koyu gri
Bazen asi bir mavi
Tapındığım Huda’m devindiğim evren
Aşka kıyama duran bir resim gibi…

Çitilediğim her acı
Çift gördüğüm nice açı
Devrilen putlar
Devinen ruhlar
Gölgenin dokunulmazlığında
Salındığım kadar umudun doğasında
Saklı kirli bir beyazdan çok öte
Göğe attığım her çentik
Bazense oya gibi işlenen heceler…

Tapusu elbet bende değil hayatın
Bir vaveyla tutuşan
Bir hikmet ki ç/ağlayan
En patavatsız kulu olmaya razıyım yaratılmışların
Hem de hiç düşünmeden ta dünden.

S/üzgün bir ömre meylettiğim
Çukura kaçan gözlerinde
Doğası vedanın belki de
En çok ihanet ettiğim kendimsiz bir dünya özlemi
Dirlik ya da varlık ne ki
Sözcüklerden sıra gelirse bana.

Ben olmanın meali
Aslında hıçkıran bir bulut
Resmi olmayan umut
Haznesi yorgunluğun ne zaman ki dalsa gözlerim
Ufka binaen bir saltanat
Süremediğim hayatın kıyısı köşesinde saklı
Bunca anının vazgeçilmezliği.

Kem gözlerden çektiğime razı
Gelmekse hiçliğin mecazi firarında
Göç ettiğim hangi mevsimde saklıyım hani?
Bir handikapsa ruhumda saklı olan
Bilinmeze vakıf olmak belki de meramım
Asi bir masal
Asil bir pervaz
Salındığım ne ketum ne sıradan bir hicaz
Yüklendiğim her bulut
Aslında ruhumun tutulmuş nutkunda saklı
Hazan ve bitimsiz gece.

İşinin ehli olmaksa en asilinden
İşinin erbabı hangi masaldır sahi?
Uzağında kaldığım bir devran
Bir o kadar içimde yaşayan binlerce hece
Yola koyuldum madem şiirde
Yoldan çıkmadan bir ömürce
Cahil c/esareti ile sevdiğim en baştan
Tam da dokunacakken içimdeki çocuğa.

Kaykıldığım bir eksen: ne ala!
Varlık dünde rehin madem:
Ne gam, ne gam!
Bir hece belki de hücrede saklı
Bir hüzün vakti dolunaya dolan gözyaşında
İhbar ettiğim elbet içimdeki
İsraf ettiğim hangi vakit ki
Saklı tutmak en güzelinden Allah katında.