Yol
Bir hadde kadar boz renkli toprak
Görüyorum içinden bulut geçen ölüleri
çırılçıplak..

Sonrası,
Belki az öncesi gün doğmadan
Acıklı düşünüşü gayretine tutunmuş hırçın çiçeğin..


Sokaklara insan karışmış zinde günün kırlaşmış saçlarında huşu korku
rüzgarın sillesiyle çehreleşen.
Suretler donuk
Ayaklar dar


Döşümde huysuzluk eden seslerin denizle coşması ve
Dudaklarımı kıvıran gülüşün boğumuna toplanışı..
Karma bir sarmal memnun mu ağacın kıyametinden
Ki, küçük şehirler yorgun kendi içinde dağılan akşamlara


Kıyısında dalgalanan yalnızlığın kızgın taneleri gözlerimi süzüyor
Bağ parçası üzerinde iç içe düğümlü bahçeler deiğiştirmeli yüzümü
Değiştirmeli yaramı üzüm
Dolaşıp oynamalıyım beraber aynı uzaklıkta..


Dilimin cümle dallarıyla iklimler çiziyorum
Anlaşılır bir kök
Ve
Sevimli çocuklar


...