Çaresiz bir kuş gibiydin sen, çelişkili sözlerin
Sonra gülüşlerin, gözlerime umutların kapılarını aralar.
Çeker giderdin yalnız koyup beni pencerelerde...
Ve ben hasret denizlerinde bir prangalı yalnızdım
Islak şiirler dökülürdü dudaklarımdan
Resmin avuçlarımda
Ben ağlardım.

Mektuplarımızda kalırdı menekşe kokulu satırlar
Senin için, sana, seninle.
Romanlardan yüce hayallerim vardı.
Ben seni severdim ; bilmezdim, ya sen ?
Sabahları hep bir umutla uyanırdım
Belki gelirsin diye... yoktun !
Şiir bahçelerime Sonbahar gelirdi.

İçim yine kan ağlıyor, dökülmüyor göz yaşlarım
Acılar peşimi bırakmıyor sen yokken.
Umutlarıma karlar yağmış, donuyor arzularım
Deli bir rüzgar esiyor saçlarımda
Kahır şiirleri yazıyor kalemim, akşamlar mahsun.
Sen dolan gecelerimde , şarkılar bizim.

Gülleri soldu ömrümün öyle ağladım ki
İçimde bilsen, denizler dolusu aşkın var
Bitse de şu sıkıntılar, bitse acılarım
Aşardım dağları, yolları, sana koşardım
Mavi bir güldün , altın renkli güneştin
Sabahlarımda...
Yüreğim yokluğuna kan ağlardı.

Gözlerim gözlerinde, bir başka bahardı senin
Hiç bitmeyecek umutlarımız vardı.
Sonra araya çekilmez ayrılıklar girdi.
Ne olur bitsin bu ayrılıklar, bitsin yeter !
Yağmasın artık ayrılık yağmurları
İkimizin üzerine....
Pembe yağmurlarla gel bana
Sevgilimm...

Aygün Deniz 15.11.2020