Oysaki gözümden firar edendi
Güneşin solup artık gülmediği
Ve onca nida
Sükûnet dileyen tanrısal bir vakur
Elbet dik başlı acılarım ve yokluk
İşte muştalandı aşk ve sadakat
Gönül fenerim söndü söner
Gitmeye kalksam saklı mıyım sahi
İçinde devindiğim sefil dünyada
Bir o kadar temaşa
Aşka da kıydılar ya sonunda.

Ben mevsimsiz bir rüzgârım
Titrer bacakları kaygılarımın
Dinmek bilmeyen bir sağanak
Efkârın yüzölçümünde saklı aşkın fermanı
Bir düşüm bir düştüm bir de düşüncelerime
Tırmanan kedi yavruları gibi
İçimde saklı sızı
İçimde saklı acı ve sözcüklere
Basarım ki kalıbımı.

Sahi ne tavus kuşuyum ne yaralı bir kumru
Kasım kasım kasılan mevsimde nöbetteyim
Kasımı içime çektiğim her şiirde
Kandığım tüm insanlara
Kanamadığı kadar yaralarım:
Bahtın rüzgârı
Göğe dokunan aşkın eli ve ötesi
Bilinmeze gebe masalım
Sökülen yüreğim
Sökük cübbemden firar eden nice şiir ve hikâye…

Göz ucu baktığım bir dünyanın da özeti
Yazmadığım kadar yandığım
Yanmak ne ki küle döndüğüm
Kulu olmaksa Mevla’mın
Şükürler olsun ki minnet etmeden
Yaşadım bir ömür kimselere.
Üstelik aşkın asası dikili yüreğimde
Külüstür bir arabanın tutmayan freni gibi
Çarptığım bunca duvar
Öncesinde diktiğim nicesi
Yeter ki ulaşılmazlığın şeceresinde
Vuku bulsun hayallerim…

Yalnızlığım ıslıklanan
Acılarım yuhalanan
Gönül gözümde olmayan o perde
Şimdilerde eşlik eden rüzgârın ferine
Ölümüne sevdiğim ne ki
Ölmeye bedel bunca yara ve yası
Kime sunmalı da
Düşeyim yeniden rahmine evrenin…

Doğduğum gün kadar masum kalmanın bedeli mi yoksa
Varlığıma ket vuran bunca zulüm
Ölümden betermiş direnmenin meali
Denk düşerken yazmadığım şiirlere
Can veren sevgime de helali hoş olsun
Hiç olmadığım kadar yanık teninde hayallerin
Varlığıma delalettir bunca kelime
Göz oyası yüreğin de şahikası
Özümsediğim bir özlem ki
Dokunmaksa ölüme
Varsın dinsin bunca hüzün
Kardığım binlerce yemin ve sözcük
Kurban olsun hayal yüklü günlere…