İştedir
Üzerimde toprak kokusu
Yağmurun sesleri alışık
Bereketli buğday tarlalarında koşan çocuklara

Bana arkasını dönen dünya
Yapma çiçekler
Umrumda mıdır
Bir rüzgar gülü kadar yorgunum belki
Hala
Hala
Bir yanım çocuk
Yerde oturup uygun adım yürüyen karıncalara bakışım
Yufka mıdır

Geceyi kurcalayan yanım
Bulutlanan gözlerim
Aşktan mıdır
Keşke yalnız aşktan olsaydı acılarım

Varsın rüyamı baltalasın alarm
Güneşi ardına alan babalar gibi her sabah ilk okul çocuklarına bakışım
Garip midir
Garip midir
Neden hala aklımda karanlığa meydan okuyan ışıklı ayakkabılarım
Öğrenmem gerekecek büyümeyi

Zamanla
Zamanla bir ağaç gibi sarkacak dallarım
Geceyi cerahatleyecek yaralarım
Gün geçtikçe hırpalanacak sesim
Kara sularda boğulacak ufka doğru yürüyen ayaklarım
Çünkü güz tetikte bekleyen bir üzüntü

Ölüm korkutmasın seni
Toprak
yapma çiçekleri almayacak

Yeter ki yüreğine çocuk sesleri serpmeyi unutma.

Ömer Altıntaş