sen bende tektin
iki etmedim.
söylenmiş hiçbir sözünü
ikiletmedim.
iki ayrı fidandık,
iki ayrı güzel bahçede,
ayrı ayrı yeşerdik
ve de yalnız solduk.

belki de kaderimizdi yalnızlık,
hakikat buydu.
geç kavuşacaktık aynı toprakta,
beraber sulanacaktık.
el ele vererek aynı gökyüzüne
aynı aşkla bakacaktık.
bir’leşecektik,
iki olmayacaktık..

kokun sinmiş semtimin her yanına
çocukluğumuzdan kalma,
seni sevmediğim günlerin izleri..
yüreğini hissetmediğim.
gülüşünde parıldayan renkler,
saçlarında ayışığı
gözlerimin yaşları
ve ben sana aşığım..

artık tek söz söylemez oldu dilim,
bir an belirmene bakar dirilmem
tek bir sözünü ikiletmeden..
neden mi bunca şiddetli arzum?
ben aşkı senden öğrendim.
seninle tattım sevgiyi,
tabi bunlara da inanmazsın
öleceğime de gülüp geçmiştin,
evet hâlâ ölemedim,
ama yaşamıyorum bilesin..!