Sana
onların hiç yazmadığı şiirler getireceğim kızım.
Umudu yeşerten çiçekler getireceğim.
Çocukluğumuzu anlatan kelimeler.
Dünya seni yanıltmasın.
Yıkılma sakın
Bilirim
Dizlerin kanayacak elbet
Yaraların kabuk tutmayı öğrenecek
Çünkü
Sen uyursun
Dünya uyumaz
Yazık ki beni mahveden şey
Kızıma yetim bir baba hediye etmek olacak

Sıkıca tutuyorum kendimi dünyaya
Gece açılan yüreğimi neden çivilemeyi öğrenemedim
Yaşamak zorunda kalan bendim
Görmezden gelemedim
Bütün çocukların gözyaşları yüreğimde akan nehirdi.

Ve ayaklarım üşürdü sobasız bir odada
Geceye anlatırdım kızım
Ağrıyan yerlerimi ovacak kimsem yoktu
Kanardı dizelerim
Kanardı
Kanardı sesim ama boşuna
Değil mi
Anneme yakınamayacağım hiç
Meğer annemin kucağıymış dünyada en rahat yer
Yalnız bir yetim bilir kızım
Bir yetimin başını okşamanın ne kadar çaresiz olduğunu.

Duvarlara yazı yazardım çocukken
Eklemlerimde hissettiğim
Harf
Büyürdü
Büyürdü
O
Aşk
Bütün yüklemlerimi alan.
Sözlerimin içini deşen
Bir gün muhakkak seni de saracak
Dikkat et
Yüreğinde açmasın hüzün çiçekleri

Çocuklar merhamete karşı ölür kızım

Ömer Altıntaş