Aralık, gözlerinden yağmur dökerken anladım.
Ahşap haneye bir yetim düşerken anladım.
Yüreğimden başka dalımın olmadığını sular çekilirken anladım.
Aşktan ve anılardan bir avuç kül olduğumu sigaramın izmaritine varırken anladım...

Bilirim bağzı şiirler yağmuru beklemez.
Bağzı uzaklar mektup beklemez.
Bilirim Akdeniz gülüşlü bir kadın geçti gemilerimden.
Nil kokardı saçları, gözleri bir deniz...
Yaralarından sevdim ben bir denizi.
Nasıl aktığını en iyi ben bilirim.
Gözlerinden akmıştı acısı...
İçime attığım Marmara’da bir fırtına koparken anladım gemilerimin yerine sularımın yandığını...

Anlıyorum şimdi gökyüzünü...
Yorgun bir bulut olup yağmuru bekleyen gözlerimi.
Bir cümleyi daha kirletiyor ellerim.
Zarfını ağırlaştırıyor mektubum...
Ben tren olsam kopararak raylarlarımı koşardım sana...
Şiir olsam ilk sana yazılırdım...

Anımsıyorum şimdi kimsesiz romanlara sığınırken ilk dizede öldüğümüzü...
Saat on iki’ler de postanede mektup yazan adamlara baktığımı bir mektup daha pulunu terk ederken...
Anımsıyorum şimdi bir aşkı gözyaşlarıyla otağlardan seyretmeyi...
İstasyonlarda yazılan ayrılık sözlerini...
Sarılmaları, son mektupları, vedaları...
Gözlerime ancak gözlerin veda ederken anladım...
Yüreğime inen acının adını,
İçime düşen ateşin tadını...
Dalgası vururken anladım sularımın çekildiğini...

Bir vapur alıp götürürken anladım seni, kimsesiz çocuklar gibi kaldığımı...
Küllüğe bakarken anladım oda da ki eşyaların sarardığını...
Çok sigara içtiğimi anımsadım...
Unutmayı unuturken hatırladım bir bakışın milyon kere anısını...
Gözlerini al benden ne olur...
Deli gibi uykum var.
Kaçmaktan kaçıyorum, uyumak istiyorum artık.
Kepenklerimi indirip kafamı yastığa koysam şakaklarımda bir mengene.
Kavuşmuyor, zonklarcasına seni...
Siliniyor yazılarım kitaplarımdan.
"Z" harfi kadar yalnızım şimdi.
Ömrümden on yıl koptu sanki bu gece.
Anladım hiç bir cümleye ağlayamadığımı. Kurulacak başka bir cümlem kalmadığını...
Gözlerine bakarken anladım,
Kulaç bile atacak bir denizimin olmadığını...
Bir balığın denize aşkını.
Bir bardak suda yaşayabilmesini.
Balığın ölmesini, denizin gitmesini...
Gözlerine bakarken anladım denizlerin bile kuraklaşabileceğini...
Bir aşkın su gibi biteceğini...
Bir şairin son şiirini asla yazamayacağını...
Anladım...