Şair olmamak elde değildi,
Yüzünde görünmez bir şiir varken.
Ve kaç fabrika dumanı yuttum,
Sürgülü kapılar ardında seni beklerken.
Öpüşün geçiyordu, bir an aklım duruyordu.
Belki de ihanet ediyordum çocukluk sevdama
Ama Nazım da her kadına şiir yazmıştı, Piraye çok sevsede.
Yüzünde görünmez bir şiir var ve elimde acemi bir gül.
Şair olmamak elde değildi sevgilim.
Neden bundan başka bir şiir bilmiyorum.
İnan senden başka bir şey yazamıyorum.
Teması sen olmayan bir şey yazamıyorum.
Biraz da eksiğim aslında.
Yorgunum...
Yorgunluktan uyuyamıyorum...
Uyumakta istemiyorum aslında,
Rüyalarıma gitmek istiyorum sadece...
Biliyorum meleğim, kanatlarını kırdılar...
Benimse daha parçalanacak bir parçam kalmadı...
Gece üş beş nöbeti, yağmur yüzümü yalıyor...
Her gece bir yerimden vuruyor beni.
Şarkılar yaramı sevmiyor...
Gün bitiyordu, sabah oluyordu ama ben hala gece oluyordum.
Yalnızlığı heceliyordum...
Yalnızlığını bize ödetiyordu ihtiyar ay...
Mesela yıldızları bile sayabiliyordum...
Matematiğim yetecek kadar azdı.
Yüzünde ise görünmez bir şiir vardı.
Sözcükler dökülüyordu her bakışımda.
Ve ben askerdim. Zengin değildim,
lügatım dışında...
Ezberlemiştim Cemal Sürey’yı, Atilla İlhan’ı,
Özdemir Asaf’ı, Zarifoğlu’nu falan filan...
Anlatırdı inanmazdım, derdim,
"Hep fasa fiso yalan."
Ama âşık olunca anladım hepsi yılan...
Anladım. Hep o sokarmış, koynunda beslediğin yılan...
Ve yüzlerce şairden duydum bunu;
"Sevdikçe kaybediyormuş insan..."
İnan...

Rügâr ustura ağzı poyraz,
üş beş nöbeti çok soğuk be anne...
Şafak sökmüyor...
Üşüyorum üstelik...
Yalnızım...
Korkuyorum...
Ama anne,
Memleket sağolsun...
Memleket sağolsun...

Eflâtun gözlü bir kadın takılıyor şimdi çevirmeme.
Yorgun sarmaşıklar sarıyor telsizimi...
Bana bunu yapmasan,
Yorgunum kadınım...
Biliyorsun, çözemiyorum saçlarını...
Kim bilir kaç defa yazdım bu cümleyi,
Bir çözebilsem saçlarını Nil omuzlarımdan akacak
Ama görünmez bir şiir var yüzünde...
Hatırlasana sevgilim...
Eğer büyülü bir aşk değilse bu, olmazdı adı yasak..!

Ve yüzünde görünmez bir şiir var sevgilim...
Bak işte nöbetim de bitiyor.
Komutanım beni bekler...
Bu şiirden çıkıp gitmeliyim...
Ve yüzünde görünmez bir şiir varken,
Ben hala şair olmadım sevgilim...
Sana yakışır bir şair olamadım...
Şiirin hakkını veremedim...
Bir Özdemir Asaf olamadım...

Yüzünde görünmez bir şiir var.
Ve ben şiire doyamadım sevgilim...
Doyamadım...