Kaç düğüm atıldı gülüşlerime,
Kaç hayalim söndü darağacında.
Önem verilmedi görüşlerime,
Çoğu arka döndü darağacında.

Kalemler kırıldı hükümden önce,
İki kere öldüm, sen de gülünce,
Adalet var mıydı, kararda sence?
Kapkara bir gündü darağacında.

Ne vicdan dediler, ne de bir kanun,
İftira atanlar, karardan memnun,
Boşuna çöllere düşmedi mecnun,
Acılarım dindi darağacında.

Dünyada huzuru bulamazsınız,
Hayattan hiçbir tat alamazsınız,
Bir daha kapımı çalamazsınız,
Ölüp giden tendi, darağacında.

Dillerde hukuku düşürmediler,
Cepleri boşuna şişirmediler,
O mahşer gününü düşünmediler,
Veballerim bindi darağacında.

Kim verdi fermanı, bilen olmadı,
Karardaki boşluk hâlâ dolmadı,
Hangi çiçek var ki bir gün solmadı,
Cansız beden indi, darağacında.

Mazlumların ahı titretir arşı,
Hakkı savunmalı zalime karşı,
Mehteran çalarken bir ölüm marşı,
Herkes korkup sindi darağacında.

Huzur arayanlar huzura ersin,
Sesimi duyanlar bir kulak versin,
Nefsi yenebilmek kolay mı dersin?
Kim nefsini yendi darağacında?

Sabri Koca


Şairlere teşekkür ve saygıyla....

Kımıldayan tenimin ölümle infazı bu
Birazdan salınırken boynumda yağlı urgan
Yaşam denen nedir ki bir tabure boşluğu
Ölümle aramıza mesafeleri koyan

Yeter ki kararmasın güneşin parlak yüzü
Gölge etmesin bulut yanarken ışık ışık
Her ölüm biliyorum mevsimsiz yaşar güzü
Cellatlar hemhal iken Azrail’le barışık .............. Kardelen-1