Ozanların sevdası elbette büyük olur,
Tuttuğunu koparır, aşkla savaşabilen.
Gönülsüz yürüyene ayakları yük olur,
Hedefine ulaşır, azimle koşabilen.

Gönlüme düştüğünde, kor da düştü içine,
Yolculuk var diyorlar gelen ayın üçüne,
Kaç defa şahit oldum turnaların göçüne,
Maksadına erecek, dağları aşabilen.

Gidenlerin ardından dökülür gözyaşları,
Beraber olabilsek oynatırdık taşları,
İkimiz de kaybettik anlamsız savaşları,
Sevdiğine kavuşur, yollara düşebilen.

Başarabilmek için ümitlendim, şartlandım,
Yârdan gelen cefaya sabır ile katlandım,
Ondan haber alınca, inanın kanatlandım,
Şimdi kaç kişi kaldı, aşk ile coşabilen?

Senden ayrı kalışım kolay değil, bilesin,
Aklımdan çıkmıyorsun, ilk fırsatta gelesin,
İsterim ki ömrünce ağlamayıp gülesin,
Bilmem hâlâ var mıdır, sel gibi taşabilen?

Ayrılıklar uzarsa, beni de soldurursun,
Diktiğimiz gülleri ellere yoldurursun,
Kalbimdeki boşluğu ancak sen doldurursun,
Sen gelmezsen bulunur, bir kabir eşebilen.


Sabri Koca


Teşekkürlerimle.........

Nerde kaldı o aşklar, yaşanası sevdalar
Dillerde yankılanan, sevda dolu nidalar
Kaldı mı günümüzde, o tutkulu şeydalar
Sevdanın parkurunu, hevesle koşabilen. ............. Kardelen-1