Bu yağmur hiç dinmeyecek, hazan hiç susmayacak
İçimin hüzünlerine hep yaprak dökülecek.
Bu yağmur hiç dinmeyecek, ve gözyaşlarıma karışacak.

Yokluğunun hüznüne ağlıyor gözlerim,hiç susmamacasına
Ve susturamıyorum ne yapsam, içimdeki Sonbaharı.
Uykusuz gözlerimdeki yağmurları
Yokluğunun acımtırak acısını
Susturamıyorum ne yapsam.

Sensiz sabahın erken saatleri
Elimde sıcak çay fincanı
İşte yine her zamanki gibi
Sensiz, yalnızlığımı yudumluyorum.
Her zamanki aynı şeyler...
Oysa ben ; bu tutsaklıktan kaçmak
Başka bir aleme doğru gitmek istiyorum.

Peşimde tutsaklıkların yalanların
İki yüzlülüklerin olmadığı bir yere
Belki bir masal ülkesine gitmek
Orada yalnız ikimiz, yalnız !
Biliyormusun ; Alis’ in masal bahçesine
Mesela ; sihirli bir alemde seninle...
Seninle, aşkınla, sana doğru.

Biliyor mu sun ; sevmek hep seninle var olmaktır.
Ben şimdi varım, bu seninle oluyor.
Sen yokken, ben bende yokum zaten
Yaşayan belki duygusuz bir ottum.
Sonra seninle başladı her şey
Bir kül yığını olan kalbim
Alev aldı, mutluluk bakışlarıma doğdu...
Sabahları güneşle uyandım güne...
İçimdeki karanlıklara ışık oldun.

O korkulu rüyalar uzaklarda kaldı
Hüzünlü Sonbaharım çiçekler açmıştı.
Kupkuru dallarda hazan çiçekleri...
Seninle yaşadığımı var olduğumu gördüm.
Geçen zaman, korkulu dev masalıydı artık
Masallar anlatılır,hatırlanır, biterler.

Belki sen yoktun şimdi ; olsun
Sana yazıyorum
Seni anlatıyorum, seni duyuyorum ya içten
İşte bu aşktı...
Hiç bitmeyen kalbimde.
İşte bu aşktı !

Aygün Deniz 07.10.2020