Neden bu hüzünler neden gülemiyorum içten
Yalnızım yine gözlerimde yaşlarla.
Akşamın karanlığında yazıyorum sana
Ümitsizliğin yorgunluğu sarmış beni
Gök yüzü bu gün kapkaranlık
Kara bulutlar sarmış yüreğimi
Tıpkı gök yüzündeki bulutlar gibi.

Bu gün dünyamı fırtınalar kapladı
Denizlerimde yıkıcı dalgalar çarpıyor kıyılarımı
Ayaklarımda zincirler yürümek zor !
Ben neredeyim sensiz, kimsesiz ve yalnız
Bir ümit uzatsaydın ellerinle bana...
Bulamıyorum bu gün neredesin kimdesin.
Oysa her sana koştuğumda, kaybediyorum yolları.

Bu gün yine karışık kafam,düşüncelerim
Sorma nedenini ; güllerim soldu.
Oysa Sonbahar güllerim yine tomurcukta
Onlara her baktığımda;
’’ Her şey güzel olacak ’’ diyorum
Güller de kandırdı bu gün beni ...
Ağlıyorum.

Hiç bitmeyen bir hüzün seli gözlerimde
Her gün yeni bir ümitle sana koşuyor
Tüm düşüncelerim... tüm yüreğim.
Özlem şarkıları söylüyor dallarda kuşlar
Özlem ; bir yüreğim alışamadı buna.
Vefasız ellere uzanıyor ellerim...
Ama ellerim hep boş !

Yüreğim sensiz ; bir alev, bir buz, bir yalnız
İster üşü; yalnızlığın karanlığına dalıp
İstersen yan ; çöllerin alevden sıcaklığında
Ya da ; gel yağmurlar düşsün çöllere
Güller açsın sevdamızın bahçesinde
Sakla beni yaz güneşinin sıcaklarına
Bak, bir Ekim güneşinde nasıl üşüyorum.

Aygün Deniz 02.10.2020