Yakamozun denize vurduğu berrak ışıltının
Gecesindeyim
Martı çığlıkları çoktan kesilmiş
Ahşap pencereden inceden bir esinti

Uykusuzluğun şerefsizliği
Yine üzerimde
Ensemden aşağı
Bronzlaşmış tenimi okşuyor

Solumdaki sokak feneri
Yavrusunu seven
Anne kediyi ışığında yakalıyor
İnce perdeler arasından izlediğim

Elimde tuttuğum bir bardak yıllanmış şarap
Ojemin renginde olan
Dökülen kanepemin üzerinde oturup yudumlarken

Üzerimde
Yırtık, çeyizden kalma ipeksi
Zifiri gece gibi siyah dantelli geceliğim

Dalıyorum

Deniz kıyısındaki dalgalar koya vururken
Kara kuğunun yası geliyor aklıma
Bitmek bilmeyen sözler
Acısı dinmeyen yağmurunda

Göçebeyim
Düzensiz yaşar oldum

Kifayetsiz, yara bere halimi seyrederken
Damla damla sineme damlıyor deniz suyu
Tuzlu, yaramı açacak şeklinden
Sakiden damlalar

Dağıtmakta beni firari gönlüm
Tavan arasında
Farkındayım

Büyükbabamın
Resminin beni izlemesi
Cebinde köstekli saatini
Yağlı boyasında, beynimde çalıyor

İnceden, derin bir sızı bendeki
Notasız çizgilerin üzerinden çalıyor
Sanki garip bir semazen gösterisi

Mısralara sığamaz
Gebe kadının
Doğuramadığı bebesi gibi
Sancısını çekiyorum sanki

Doğursam da kurtulsam
Bari o zaman yalnız bırakılmam