bir şeylerin ölmesi hoşuma gidiyor çünkü benden kurtulmuş oluyor........




dünyanın en hüzünlü şeyi deyip duruyorum sana
ne olmadığımı bilmenin verdiği bu yokluk
daha anlamlı yapmıyor kendini tanımayı
bir kural kadar kolay tanınmıyor insan
söz konusu kendisi ise,
atlar düşüyor görüyorum
iyimser olmaktan kollarım ağrımış artık
ağlayamamaktan altmış kiloya düşmüşüm
bana tohum ekseler çiçekler sakat doğar
kimseyi üzmek istemem tenimde ,sadece atlar memnun
nala benzer aklım görüyorsun
çivinin serüveni benimkinden daha iyidir,
çakılıyorum
en dibe
suyun iyi geldiği şeylerin ne olduğu ortada
belli,
ben yokum o şeylerin arasında
iki suyun arasında boğuluyorum
sen tatlı ve tuzlu suyun birbirine karışmadığını anlatıyorsun bana
önemi yoktu
bir mucizedir yokluğum
metale işlenmiş sihir bu,
bir ayağı kısa olan adamın kısa ayağının altına
karton sıkıştırmak neden
üstüme bir şey koymasanız sorun olur muydu
oldu
yani kalp krizinin tehdit olmaktan çıkıp
bir özleme dönüştüğü renk ,atlar düşüyor görüyorum
at olduklarını bilmeden,
atlar yavaşça düştükleri yerden kalkıyor
ortaokula başlayan bir umut var ortalıkta
bir tek ben biliyorum
atların uzaydan düştüğünü
yaşamayacaklarını biliyorum
bir camiye sığınıyorum
eskiden kilise daha öncesinde sonbahar olan
iki kaşımın arası bozkırı bol koca bir şehir olmuş
sen hala nasıl vurayım diyorsun
vur
dünyanın en hüzünlü şeyiyle.