bir sabah ya da kuşluk vakti de olabilir,
kendime söz verdim yorgun bir aynanın yanı başında
benim hiç kolum kırılmayacak
denize nazır bir yalnızlığım olduğu için
yöresel acılara fazla duyarlı olamıyorum
iklim gereği hüzün ben de polen gibi uçuyor,
ama sanmayın ki hiç acı çekmiyorum
elbet ben de çekiyorum kendi halimde,
milletin gözüne sokup şımarmış bu dememeleri için
içten kanıyorum bazı,
aptal bir iddia gibi duruyor hiç kolumun kırılmayacağına dair inancım,
kolum kırılırsa tabi ki reddetmeyeceğim yanıldığımı,
bel ki de kolum kırıldığı an
aklımdan geçirmek için bu söz benden çıktı böyle bir senaryoda
daha muhteşem bir his olacak o an
kırılmanın verdiği acıdan önce verdiğim sözün aklıma gelmesi,
acıyı bile hafifletebilir,
belki de ben bu özelliğimi geliştirmek için kendimi hazırlamak adına
söz verdim kendime
bunu düşüneceğim,
kırık bir kolla ne kadar zor olduğunu anlamak için
sana sarılmanın
belki de uzun süre kırık bir kolum varmış gibi sarıldım
sana,
sen de belki de kalbin kırık gibi davrandın bana
kalbinin kırık olması kalbinin kırık gibi davranmış olmandan daha kolaydır
bunu anladığım da söz verdim kendime bu ikinci söz
kol kırılır yen içinde kalır
ne alaka deme japon para biriminin kolun kırılmasıyla
bir alaka kuramadım ben de
ikinci sözümü geri aldım
arkama yaslandım
püfür püfür kedi esiyor
ufuklara daldı gözlerim
trabzandan sallanan şey bir adam mı yoksa poşet mi
kestiremedim
o an kendime yeni bir söz verdim
trabzanlardan sallanırsam bir gün
insanların aklını karıştırmamak için siyah plastik gibi giyinmeceğim