yarış atlarına isim verenler ile Allah’in doksandokuz ismini verenler arasında kıyasıya bir mücadele
içinde oturmuşum mücadelemi bekliyorum
evcil hayvanlar rahatsız olabilir diye onların yanında sevişmeyi bir an aklına getirmeyen o güzen insanlar
evleri tek odalı olduğu için beklediler hep,
ruh sağlığı iyi hayvanları seviyorsunuz
aynı insanları sevdiğiniz gibi,onaltı yaşında bir çocuk iki sene dolmadan kendini bıçaklamayı düşünüyor şurada
yetişkin cezası almamak için gayet mantıklı geliyor bana bu haller,
acı çekmiş ve merhamet onun namusu olmuş bir kadın kendi elleriyle bana su getiriyor
neyin mükafatıysa
ve hangisi mükafat bilemedim su mu kadın mı ? kendimi dağ gibi hissedemememde hep bundan
acaba tepeme ulaşan bayrak mı dikecek,spor mu olacak beni sevmek,
mücadelemi bekliyorum
balığın karaya vurduğunda o anda aldığı anlık bir karar gibi geliyor bana
evet beyler buradan sonra yürüyerek devam edeceğiz birinin demediğini nereden biliyoruz,
unutmak; olmadığı anlamına gelmedi dün, olumsuz bir fiil ile çekilen bir hayvan için çok da anlamı olmuyor
yenilmek bu mecaz değildir,
düzensiz bir fil ile başladım kaybetmeye Timur olabilirdim ama ,
bu kadar büyük bir çöküş için asla yetmez bu uzay,sonsuzluk ölenlerin anlayacağı komik olmayan nene şakası,
demek ki yaşarken gülünecek,
yürürken ki yürümek her zaman iyi gelir bana ve şapellere,
ayağıma takılan bu yerdeki asansör
ansızın yere düşüyordum kazara
sağa sola baktım utancımdan yerin dibine girdim yoksa bu asansör gelecekten gelen bana ulaşmak mı
vardım atların memnun olduğu bir yere ama atlar at olmaktan asla memnun değiller
vardım atlara isim verenlerin yanına
tam 99 kişilerdi
benim mücadelem orada başladı işte
bana bir eyer getirdiler mükafat diye
benim hiç atım yok ve olmayacak dedim güzelce
biliyoruz dediler,
benim ilk mülakatım buydu kaybeden bir at olmak için.