Ağır bir şeyler var sesinde
Zamanı zamanla ağırlaştıran
Seni doyasıya özlemek bunlardan en ağırı
En avunulmaz bir gevezelik bu
En sonbaharın en kışa üşüyüşü

Ağır bir şeyler olması
Bir ormanın kendi kendine testere saplaması gibi
Seni bana ağırlaştıran
Beni sana getirmeyen şeyler var
Ellerimde bir kavuşma sancısı
Gözlerim hep aynı paye ile sabaha uyanmış
Bir iğne deliğinden geçer gibiyim
İpte yürür gibi seviyorum, yüzünü, sesini
Aynı dalda kırılmayı
Aynı kanatta göğe dalmayı özledim

Ağır bir şeyler var yokluğunda
Hani büyümeyen yanın vardı senin
Ellerinde masumiyet söylesene aynı dokunuş mu?
Kızınca dağları deviren bakışın, kaşların arasındaki o çizgi
Sonra tekrar aynı çocuğa dönüşün, gülüşündeki çılgınlık
Sahi o omuzundaki huzur duruyor mu?
Yoksa ölen şeylere karışıp gitti mi?

Ağır bir şeyler olmalı sesinde
Her gece üzerimi şiirle örtüşün geldi aklıma
Sessiz camlarda yüzün, yüzünde geçmişin kelepçe izleri
Yaralarından aldığın nefesler
Ne zaman sana sarılsam, kendimi gökte bulduğum mevsimler
İki kanat gibiydi kolların
Ve uçurumların

Bir düştük kırılmadık yer kalmadı kalbimizde
Bir daha düşmeye korkuyor ellerim
bir daha düşmeyelim
düşürme bizi
düşme