Çabuk zengin olmayı koyunca kafamıza,
Elde kazma kürekle çalışmayı ar sandık.
Kirli işler peşinde dalarken safamıza,
Bunu örtbas etmenin elbet yolu var sandık.

Vebalini bilerek çok söyledik yalanı,
Başımıza taç ettik çapulcuyu, çalanı,
Bir türlü bırakmadık yağmayı ve talanı,
Haram yoldan geleni kendimize kâr sandık.

Kurtuluşa çağırdı Hakkın yüce kitabı,
Üstümüze almadık, açık olan hitabı,
Oysa insanoğluydu Kuran’ın muhatabı,
Dürüst bir kul olmayı sanırım ki zor sandık.

Nerde bir güçsüz olsa, yok sayıp siliyorduk,
Menfaati görünce koşarak geliyorduk,
Kefenin cebi yoktu, bunu da biliyorduk,
Beyazlanan saçları erken yağan kar sandık.

Ezileni gördükçe çevirdik kafamızı,
Sürdürmeye çalıştık zevk ile sefamızı,
Hiç kimseler görmedi, bir gün de vefamızı,
Oluk, oluk kan aktı, bizler onu ter sandık.

Dedikodu peşinde geçirdik günümüzü,
Gelecek korkusuyla unuttuk dünümüzü,
Romanlar yazsın dedik, belki de ünümüzü,
Fani olan dünyayı, ebedi bir yâr sandık.

İyi insan olmayı koyamadık hedefe,
Gönlümüzü bağladık zümrüt ile sedefe,
Dikkate alınmadık, koydular bizi tefe,
Hakkın ikazı geldi, bizler bunu şer sandık.

Sabri Koca