Her iyi şey sevgiyle başlar.

Sen hiç, mahpus bir kuşu uçurdun mu maviliğe?
Ya da bir balığı alıp akvaryumdan, bıraktın mı gölete?
Sokaktaki kediyi, köpeği sevdin mi şefkatle?
Yuvasına erzak taşıyan karıncaya yardım ettin mi örneğin?
Teşekkür ettin mi hiç, bir çiçeğe, kelebeğe güzellikleri için?
Arıya bal verdiği için?

Sen hiç ağlayan bir çocuğun göz yaşını silebildin mi elinle?
Ekmeğini bölüşebildin mi aç birisiyle?
Ya da soğukta üşüyen birisine hiç paltonu verdin mi?
En son ne zaman battı göz yaşların gözlerinin içine,
Tanımadığın, hiç görmediğin bir insan için?

Sen hiç umut oldun mu umutsuz birisine?
Çaresiz bir gözde parlak bir ışık,
Üzgün bir yüzde bir tebessüm olabildin mi?
Her yokuşun düze ulaşacağını,

Her bulutun arkasında güneş olduğunu anlatması kolaydır.
Sen...
Güneş olabildin mi mesela birisinin karanlığına?
Isıtabildin mi ,aydınlatabildin mi?

Mesela insan,
yağmur olup yağabilmeli toprağa.
Uçurtmaya rüzgar,
Ağaca meyve olabilmeli.
Şiirde kelime,
Şarkıda nota,
Sevgilide huzur,
Aşkta en güvenli liman,
Evlatta güven ve gurur,
Dostsa söz konusu
Bir duvar olabilmeli insan.
Gerektiğinde yaslanılacak,
Yeri geldiğinde bir sığınak...

Unutma,
Her iyi şey, sevgiyle başlar.
Önce sev,
Sevmek en kolay iş.
Bir kere başladın mı sevmeye
Duramazsın.
Her şeyi sevmeye başlarsın ama yetmez.

İyilikle bezenmiş bir miras bırakabildin mi dünyaya?