Öncesinden haberi, ardından kendi geldi,
Kaybettiğim cevheri sanki yeni bulmuşum.
Belki de son vagona koşarak bindi geldi,
Gözlerine bakınca, yerle yeksan olmuşum.

Bir bahar sabahıydı, sandım bir peri geldi,
Gönlümün pür neşesi, gözümün feri geldi,
Unuttuğum gençliğim aklıma geri geldi,
Güzelliğin yanında yaprak gibi solmuşum.

Evvela yaklaşmadı, çekingen durdu biraz,
Konuşması narindi, dinledikçe aldım haz,
Soğuk rüzgârlar geçti, arkasında geldi yaz,
Onu tanır tanımaz, muhabbetle dolmuşum.

Kitaplar arasında saklanan bir anıyım,
Karmaşık duyguların bilinmeyen yanıyım,
Komadaki hastanın beklediği kanıyım,
Sevgiliye uzanan merhametli kolmuşum.

Dikenler arasında kırmızı bir gül bitmiş,
Seher vakti gelen yâr, gülü koparıp gitmiş,
Kapımızı çalmamış, biraz da sitem etmiş,
Uykuya yenik düşen talihsiz bir kulmuşum.

Kanıyor yaralarım sargıları açtıkça,
Nefesim daralıyor senden uzaklaştıkça,
Ecelimiz yaklaşır, bizler ondan kaçtıkça,
Hiç çıkışı olmayan, tek yönlü bir yolmuşum.

Sabri Koca