8
Yorum
34
Beğeni
0,0
Puan
1127
Okunma
’’olduğun yer buz kıran..
güle güle git sevgili..’’
...
tanıyorum ben seni
saçlarından savrulan zaman
sakallarının tellerinde okuduğum acı
yıkık hayatını nasıl kemirgen etmişti
sırça gecelerin ayıbı yüzündeki
her çizginde öldürülmüş
yalnızlık gibiydi..
sesinin gülen yanı
üveyik kuşlarının üstüne örtülen
hava kadar soğuk...
dilsiz..
kendini vuran intihar eylemcisi
kadar cesur..
oysa ’seni seviyorum’ dediğimde
için ısınır
öylece kalırdın..
anla işte
sevemedim bu gidişini
amansız, apansız..
şimdi yalpalayan adımlarım
yaralarımda avuntu arıyor
tutunacak bir dalım kalmamışken
her sabaha yeniden sensiz uyanıyorum.
hiç gelmeyeceğinin muştusu okunurken
bu minarelerde..
içimde ki yokluğunun cinayetine
katil arıyor eş dost.
..
Belma.
Cevap Yaz
