Güller yeni açmıştı, mevsimlerden yaz başı,
“Kader birbirimize böyle bağlamış” dedim.
Gülün üstüne düştü birkaç damla gözyaşı,
Gözlerimi gizledim; “bülbül ağlamış” dedim.

İnsanlar ikiyüzlü, çok az gördüm merdini,
Kimse merak etmedi ağlayanın derdini,
Çoğu anlayamadı gönlün gizli virdini,
“İnsanların gözünü kimler dağlamış” dedim.

Açmasını bekledim goncaları seherde,
Açtığını görmedim, gözüme indi perde,
Bülbülden uzaktayım, şimdi kim bilir nerde?
“Menfaat bekleyenler çıkar sağlamış” dedim.

Sevdamızın üstünden nice uzun yıl geçti,
Gül bahçesi üstünden daha sonra yol geçti,
Dağların zirvesinde soğuk, soğuk yel geçti,
“Yağmurlar bol yağınca, dere çağlamış” dedim.

Ömür geçti boşuna, zamanında gelmedi,
Kıymet bilen azalmış, o’da vefa bilmedi,
Gülümseyerek baktım, onun yüzü gülmedi,
Cellâdımı görünce; “ipi yağlamış” dedim.


Sabri Koca