sen kalbimin üstüne uzanmışsın
bana mavi bir dünyanın olduğunu anlatıyorsun
oysa benim senden başka
mavim olsun istemiyordum

gözlerine her baktığımda
işte benim dünyam burası diyorum
saçların sarp dağlarda açan kardelen gibi kokuyor
soğukta olsa, uzakta olsa
kokun içime işlemiş bir kere
onu oradan söküp atmak
derimi tenimden yüzmek kadar zordu
ve etimle tırnağım gibi

uzaktasın sevgilim
sana nasıl sesleneyim bilmiyorum
gel mi diyeyim
seni çok özledim mi
ve yokluğunla nasıl savaşayım
bazen sevmek
bazende özlemek yetmiyor
bazen bir savaşı kazanmak
bazende bilerek yenilmek
ama benim tek savaşım
seninle olsun istiyorum
tek kaybedişim de
tek sarılmalık hakkım
tek nefeslik
tek yaşam hakkım

gözüm hep yollarda seni arıyor
bazen bir pencere kenarında
bazen bir sokağın başında
bazende soğuk bir ranzada
sonra rüzgarın sesiyle konuşuyorum
serçelere seni anlatıyorum
ağustos böceğine
bak eylül gelmek üzere
sende gideceksin diyorum

eğer rüzgar olsaydım
şimdi saçlarında uyumak isterdim
eğer yıldız olsaydım
her gece koynunda olurdum
eğer ay olsaydım
pencerende
şiir olsaydım kalbinde
şarkı olsaydım dilinde
ama ben göğsünün üstünde
bir çocuk sesi olmak isterdim
haylaz bir çocuk sesi
esmer yüzlü bir çocuk sesi olmak isterdim

sen yüreğime konan bir kelebek’sin
seni ömrünü uzatmak için sevdim
belki bir günlük değil de
bir şiirlik ömrün olsun diye

ve karanlık bir yolda yürüyorum
belki beni orada
bir kardelen çiçeği karşılar

İbrahim Dalkılıç.
24.08.2020
14.40 izmir