3
Yorum
13
Beğeni
0,0
Puan
777
Okunma
sen gittin kir kış günü
baharda tutulacak yaslar bıraktın bana
yenik düşmüş ardıç kuşu gibi
uçurumları öperken gözlerim
hangi kırlangıç kuşu çamur taşısa gözlerime
kuş gülüşü olur bakışlarım
her enlemde kaybolurum
bir ıklığ gibi ruhumu yeniden dokur hayat
yangın bir kibrit çöpüne bakar
anılar çürümeden pardılarda
türküler hep duyulacaktır sofalarda
eyvanlardan bakıp ufuklara
toprak ocaklardaki ateşi onarıp
bir ırmak gibi
kayalıklardan vadilere döküle döküle
bütün coğrafyalarını öpeyim gözlerinden
yüreğine şelale
kuşlara göç yolu, çocuklara masal çizeyim
kınalarla kandırılmış saçlar gibi
güze öykünmüş yapraklara bırakma beni
19.08.2020 / Antalya
Sıtkı Özkaya
Cevap Yaz
