’’-her zilletin elbette bir izzet var içinde-’’



__

bi’haberim ya Rabb
sen bildir..
ne itiraz, ne isyan bu
bir ruh bir can bu..

ah
aşk ehli ahmak ben..
er kişi adına gidişine kıyamda ayaklarım
dilimki su-i zannda
ne itiraz, ne isyan bu
bir ruh bir can bu
affet
affet sevgili..

........

zulmettiğini düşün sen
bir kendini bil en haklı….

aşınmış zaman mıydı?
yoksa zaman aşımı mı?
kan cerahat hayallerimden bıkıp
sığınmıştım senin hayali gölgene

aczimi dökmüştüm avuç içlerine
kerbela matemimden sıyrılıp
sükûta ererim belki demiştim
adını sevgiyle ilk söylediğimde

sesindeki merhamet kelebekleri kanat çırptıkça
sevgi açlığım doyar
heves torbam
gülücüklerle dolar sanmıştım
hem de sonsuza kadar….

evliyalar şehri sanmıştım
yürek yurdunu..
bir bardak suyunu ab-ı hayat
bir lokma kuru ekmeğini
gönül soframın baş öğünü bilmiştim

gözlerindeki ışıltı
karanlıklarımı güneş tadında ışıtmış
hafiflemişti kadim bildiğim acılarım
her an hazırdım
senle aynı yolda yürümeye
aynı dalda kök salıp
aynı yaprakla çürümeye

şimdi ey hayat diyesim var
ve faydası olacakmış gibi
dizlerimi dövesim
ey hayat diyemesem de
heyhaaattt diyorum şimdi
bilememişim..
gül yaprağı sandığım mekânlar
çelik cendereli sözcüklerin ordugâhıymış

cenderene gerek yok sevgili
varsa günahım düşlerimin rengini
seve seve sürerim ayrılıklara..
sen kendi omzundaki yükün derdini
kalbine dağla!

..............

’’bir kez daha utandım..
dilimi çalıya yüzümü karaya vurdum..
varsa bir kalem ehl-i yazsın bunları’’



Belma.