Ne İbrahim’in hac’ı
Ne Muhammed’in inancı
Ne de Tanrının kılıcı anlatamadı ortadoğunun bir yurt olduğunu sevgili...
Ve içinde sen; şehvetli parmaklarınla bir Kül olduğunu...
siyah bir kara tahtaya çok taşlı, biraz telaşlı bir cennet çizelim.
Bölelim bütün tarih derslerini kanlı bir ayaklanma ile,
Sonra gel beraber ulusa seslenelim
Teologlara ve yeşilay derneklerine küfredelim, tuvalette sigara içelim.
yalandan gülümseyelim fotoğraf kadrajlarına,
ağlayalım sonra tektonik gözyaşlarıyla,
Ciklet fallarına inanalım, bazen tanrıya, bazen milli bir misaka...
“Bir eşit değildir bir’e" bunada inanalım, kabul edelim.
Tütün kokan nefesiyle annemin saçlarına üflerken,
Daha çok yaşasın diye annem, ibadet eden babama inanalım.
Trafik ışıklarında arabanın camından hüzün silen çocuklara inanalım.
Sonra
Çocukluğumuza giden trenler geçer belki diye yurt edinelim garları,
Biliyorum şiirsiz gökyüzü olmaz
Gel yüzünü bir şiire iliştirip gökyüzüne bağışlayalım.


Pynst.