’’göğsümün gürültüsünden seslenmek..
incitmeden..
demiştim ki gözlerimin içinde kal..
gitmeden..’’


kalp bu üşüyor işte...


döşümde cuşa gelen
kül rengi harfler.
kırk batman ağırlığındaki sesler
yırtar cesetleri.
han’dır toprak
zan’dır sayılan her gün!

utanırım..
hayıftır yüzüme sancıyla vuran
uyku..

doğrulmak..
heybemde peyderbey imbad atıklarıyla

üzerimde bir çırpıda yere
düşen pişmanlıkları savura savura..

..



fırtınalıymış şehrin hem de yağmurlu
şerh düşüyorum zamana
dilimde bir çelişki..
yüzümde bakışlarına çelme atan
bahtım..
adımlarım üstüne yemin ederimki
ben sermedim bu gâm ı ..





kelamsız anların yangınlarını
darağacına veriyor şehir eşkiyaları..
bir güvercin kanatlarında son bulacak
bu ağıt..

susacak delibaz o sesler
susacağız elbet..

sen ve ben ağlarken kefenlendik

sen ve ben ağlarken
incelirdi toprak
utanırdı çiçekler..
sessizce..



her defasında
gözlerime mühürlenen sayısız tomurcuklar
koynumda baharın açmayan filizleri
..
adımlarım üstüne yemin ederimki
ben etmedim o ah’ı
..


---

Belma.