2
Yorum
8
Beğeni
5,0
Puan
575
Okunma
her gece düşecekmişsin gibi korkuyorum
kalbimin raylarından
onun için değilmi’ki
hüzne boyun eymişliğim
bir de, arıyormuş kaybolan karanlığını
gece,
bilmezmiş gibi
benim karanlığım
onun karanlığından daha gece,
atansan artık diyorum
sensizlik hüsranının en üst kademesine
kanatlarımın kırılmışlığı
zaptedemez beni
düşerim yeryüzünün dik yamaçlarından en dibe ,
hayallerin donar kaybolur suretin
mimiklerin çürür mevsimler ardından
su yosun tutar
kaybolur suya düşen gülüşlerin
sulusepken iklimleri çevreler rüzgarlar
gökkuşağını silkeler mevsimlere çürümüşlüğünü yok edercesine
savurur eylülleri
uçuşur yapraklar düşerek
kalbimin yanan koylarına
Hülya Çelik
5.0
100% (6)
Cevap Yaz
